บริษัทยาสูบและบุหรี่อิเล็กทรอนิกส์

Vin Tusa, กรรมการผู้จัดการ/เกา
eCigInfoCenter.com

การร่วมมือกันแคนาดายุโรป, ฟิล์มตัวนี้จะโจมตีไม่ถือกีดขวางในอุตสาหกรรมยาสูบโลก.

Collot นาเดียจุดแสดงว่าอุตสาหกรรมยาสูบได้นอนไปทั่วโลกในทศวรรษที่ผ่านมา (พวกเขาโกหก เกี่ยวกับความเสี่ยงของผลิตภัณฑ์ของตน และเด็ก). เธอใช้หลักฐานจากเอกสารของบริษัทยาสูบ (จากแหล่งอื่น ๆ อีกมากมาย, รวมทั้งบริหารอุตสาหกรรมยาสูบเดิม, ของนักวิทยาศาสตร์, ฯลฯ) สำแดงความหลอกลวงของบริษัทที่ระบุ, ละเลย, และ immoral, ไร้ยางอายมาก, สุขภาพและชีวิตที่ยุทธวิธีการคิดต้นทุน, ทั้งหมดในความโลภ. สูบบุหรี่อดีตตัวเอง, Collot ยอมรับว่า ได้เอาเธอ 20 ปีจบ. ภาพยนตร์นี้เป็นผลมาจาก 3 ปีของการตรวจสอบ.

มีจำนวนมากตกใจสถิติและไร้สาระตลอดฟิล์มเช่นที่ 1:49 ในภาพยนตร์ "ในโลก 5 ผู้สูบบุหรี่ล้านตาย ทุกปี (ของการสูบบุหรี่โรคที่เกี่ยวข้อง), เหมือนกับการ 30 747crashing ของทุกวัน – 13,000 คนตายจากการสูบบุหรี่สาเหตุที่เกี่ยวข้องแต่ละวัน. หนึ่งร้อยล้านผู้สูบบุหรี่ที่เสียชีวิตในศตวรรษ 20, และคำทำนายอยู่ว่า ถ้าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง พันล้านจะตาย 21. อุตสาหกรรมยาสูบรับผิดชอบเหล่านี้นับแสนนับล้านเสียชีวิต". และ, ที่ 3:52 เป็นฟิล์ม – ห้าสิบของ (ดังนั้น) โฆษณาบุหรี่โทรทัศน์ touting วิธีหนึ่งจะรู้สึกว่าสูบบุหรี่ดีฟิลิปมอร์ริส, ที่ 7:55 เป็นฟิล์ม – สิบอื่นของ TV โฆษณายาสูบใหญ่ที่พยายามจะโน้มน้าวให้ประชาชนที่สูบบุหรี่มีความปลอดภัย, ที่ 9:04 ในภาพยนตร์โทรทัศน์วิดีโอของผู้บริหารอุตสาหกรรมยาสูบให้คำให้ความหน้ารัฐสภาว่า "เชื่อว่า" นิโคตินที่ไม่เสพติด, และอื่น ๆ.

ใน 1953, บริษัทยาสูบ, แม้ว่า การ "ในสงคราม" กัน, ได้แบบหน้าทั่วไปในการต่อสู้กับการสูญเสียของผู้สูบบุหรี่เนื่องจากความกังวลทางการแพทย์เพิ่มขึ้นอันตรายของการสูบบุหรี่. ที่ประชุมให้ส่งเสริมการขายประชาสัมพันธ์ยาวนานที่สุด และแพงที่สุดในประวัติศาสตร์, ผลที่ได้ยังมีรู้สึกวันนี้ และได้นำไปนับแสนนับล้านเสียชีวิตโดยตรง. ถึงแม้ว่าพวกเขารู้แล้ว 94.1% ผู้ป่วยชายที่มีโรคมะเร็งปอดมีผู้สูบบุหรี่, มีการทำการทดสอบแสดงว่า สารจากยาสูบทำให้เกิดมะเร็งในหนู, บริษัทยาสูบออกแคมเปญโฆษณาทั่วประเทศ “ยอดแฟรงค์” ซึ่งพวกเขาปฏิเสธว่า บุหรี่เป็นสาเหตุของโรคมะเร็ง. พวกเขาสัญญาที่, ถ้าบุหรี่พิสูจน์อันตราย, จะดึงออกจากตลาด. ขณะนอนชัดเจน, มีไม่ค้านจนถึงปี 1990.

ในการฟังโดย 46 รัฐอเมริกัน, ใน 1998, ของผู้บริหารบริษัทยาสูบ 7 ที่เรียกว่านำสืบปฏิเสธว่า นิโคตินเป็นเสพติด. การแก้ปัญหาว่า จะต้องจ่ายบริษัทยาสูบ 201 พันล้านดอลลาร์เพื่อหลีกเลี่ยงคำพิพากษา. พวกเขายังถูกห้ามการตลาดเด็ก (ในสหรัฐอเมริกา) และ การให้ทั้งหมดสาธารณะของเอกสาร. เอกสารไม่ได้ถูกทำลายจน 2008. ในขณะที่พวกเขาออกเป็นล้าน ๆ หน้าข้อมูลที่ไร้ประโยชน์, วิจัย dogged ขุดบางรับสมัครที่น่าสนใจ: “นิโคตินเป็นเสพติด. เราอยู่ในธุรกิจการขายยาเสพติดเป็น” ภาพยนตร์เรื่องนี้แสดงว่า บริษัทยาสูบมีแฮนด์ฟรีในสิ่งที่พวกเขาได้. เมื่อบริษัทอื่นได้ประหลาดใจ โดยความสำเร็จของบุหรี่ Marlboro, พวกเขาวิเคราะห์เนื้อหา. พวกเขาค้นพบว่า แอมโมเนียได้ถูกเพิ่มเข้าในยาสูบเพื่อเพิ่มการดูดซับนิโคตินเข้าร่างกาย. แทนที่จะรายงานการค้นพบนี้, บริษัทอื่น ๆ นอกจากนี้ยังเพิ่มแอมโมเนียบุหรี่ของพวกเขา. Dr. William Farone, อดีตผู้อำนวยการฝ่ายวิจัยสำหรับฟิลลิปมอร์ริส (1976-1984), อเมริกาที่เริ่มต้นร่วมงานกับบริษัทใน 1976 เพื่อค้นหาวิธีการทำบุหรี่ที่ปลอดภัย. หลังจากหลายร้อยล้านดอลลาร์ถูกใช้เพื่อค้นหาวิธีการเหล่านี้, ซึ่งพวกเขาได้, ไม่เคยดำเนินการ. ที่ 22:06 ในภาพยนตร์เรื่องนี้, ฟังอย่างใกล้ชิดเมื่อเขาเริ่มเอ่ยถึง ทำไมผลิตภัณฑ์ที่ปลอดภัยได้ไม่แนะนำ, และจากนั้น ไปพูดของผลิตภัณฑ์ที่มีประโยชน์คล้ายกับบุหรี่อิเล็กทรอนิกส์.

มีการเฉลิมฉลองความสำเร็จในการต่อสู้กับอุตสาหกรรมยาสูบในฟิล์ม. แคนาดาคนแรกวางรูปภาพคำเตือนบนแพคเกจบุหรี่. ตั้งแต่ 2001, ประเทศอื่น ๆ ได้ปฏิบัติตามชุด. เพิ่มต้นทุนของบุหรี่, โฆษณาจำกัด, ทำให้เยาวชนเข้าถึงยากทั้งหมดมีผลกระทบในการลดการสูบบุหรี่ในเยาวชนเพื่อ 19%. เคลื่อนไหวต่อต้านการสูบบุหรี่/ โฆษณาเป็นทั่วไป และเหล่านี้เป็นที่โดดเด่นในภาพยนตร์เรื่องนี้.

Collot แสดงว่าแม้ มีข้อจำกัดในการโฆษณายาสูบ, บริษัทมีการบริหารจัดการการแทรกซึมทางภาพยนตร์และโทรทัศน์. ต่อภาพที่มีอยู่ของฉากภาพยนตร์ที่มีชื่อเสียง ที่พักสูบบุหรี่, ฟิล์มระบุว่า ห้ามสูบบุหรี่ในภาพยนตร์จริงปฏิเสธทศวรรษ.

อย่างไรก็ตาม, ตั้งแต่ปี 1990, สูบบุหรี่ในภาพยนตร์ได้เพิ่มขึ้นไปยังจุดที่เป็นตอนนี้เลวร้ายยิ่งกว่า 50 ปีที่ผ่านมา. จ่ายซิลเวสเตอร์สตอลโลน $500,000 แสดงบุหรี่ในห้าของฟิล์มของเขา. ฟิลิปมอร์ริสจ่ายให้สูบบุหรี่ในซูเปอร์แมน II. มีการไม่สูบบุหรี่ในซูเปอร์แมนฉัน. ทำข้อกล่าวหาว่า บริษัททำงานร่วมกันเพื่อผลักดันขีดจำกัดเกี่ยวกับกฎหมายต่อต้านการสูบบุหรี่.

ด้วย 70% ภาษีในบุหรี่, รัฐบาลอยู่ในฐานะยาก. กระทรวงการเงินพบตัวเองความขัดแย้งกับทบวงกรมสุขภาพ. ในประเทศฝรั่งเศสในปี 1960, ได้กำหนดว่า บริษัทบุหรี่มีหน้าที่ไม่แจ้งให้ทราบเกี่ยวกับอันตรายของการสูบบุหรี่เนื่องจากที่จะมีการปรับลดรายได้การคลังสาธารณะ. ศาลฝรั่งเศสปกครองที่, “สุขภาพของการ 14 ปีชาวฝรั่งเศสสำคัญสุขภาพของธนารักษ์”

องค์การอนามัยโลกได้ออกมาต่อต้านการสูบบุหรี่ และการลงนามสนธิสัญญาในการควบคุมยาสูบ. ขณะนี้อาจจะเป็นชัยชนะ, ภาพยนตร์เรื่องนี้แสดงว่า นี้ทำงานเฉพาะในประเทศที่จะบังคับใช้กฎ. การลักลอบบุหรี่ในประเทศย่อมเป็นพลอยที่ใช้ โดยบริษัทยาสูบอื่น (ที่ 1:18:45 เป็นภาพยนตร์ดูกลยุทธ์วิวทะเลที่ใช้เพื่อประโยชน์ของคนจน, หนุ่มสาวและการตามีตามา). บุหรี่จะได้รับจากประชาชน. เมื่อพวกเขาจะติดยาเสพติด, สมักจะคิด และทำให้ผลกำไรมาก. แล้วบริษัทยาสูบแสดงรัฐบาลรายได้หายไปทั้งหมดที่พวกเขาสามารถทำให้. มีการกระจาย หรือแม้แต่ผลิตสินค้า และให้ไหลเงินภาษีรัฐบาลมั่นคง. แอฟริกาได้แสดงความ 16% เพิ่มใช้บุหรี่. บริษัทบุหรี่มีดึงออก all การหยุดในแอฟริกา – บุหรี่ฟรี, สนับสนุนกีฬาและดนตรี, เสื้อผ้าเด็ก logoed Marlboro แม้. แม่หนึ่งบ่นว่า มีอาหารไม่มีในบ้าน, แต่สามีของเธอ “ค่อนข้างจะใช้เหรียญสุดท้ายในบุหรี่กว่าอาหารสำหรับเด็ก” เธอถาม, “ฉันจะหยุดเขาเมื่อเขาติดหรือไม่?” เด็กขอเงินที่จะซื้อบุหรี่. เมื่อพวกเขาจะบอกไม่มี, พวกเขาเปิดการโจรกรรม. อุตสาหกรรมยาสูบจะต่อเมื่อมันอยู่บนเชือกเช่นคืออะไร, racketeers, ไม่ชัดเจนเนื่องจากมันไม่ได้อยู่บนเชือก; จะชนะ.

ฉากสุดท้ายของภาพยนตร์แสดงบุคคลในหีบศพที่ทำ และเต็มไป ด้วยแพคเกจบุหรี่. คำผ่านหน้าจอสถานะที่, เนื่องจากฟิล์มนี้เริ่ม, 671 คนได้เสียชีวิต เพราะสูบบุหรี่, และหมายเลขข้อมูล 672.